Prolog

- MAM DOŚĆ ! - krzyknęłam na niego - Mam Ciebie dość ! Ty mnie nie kochasz ! Potrzebujesz mnie tylko do tego by mieć się na kim wyżyć ! Nienawidzę Cię ! 
- Nie będziesz się tak do mnie odnosiła ! - jego głos rozbrzmiał się w całym domu. - Gdybyś nic dla mnie nie znaczyła już dawno wróciłabyś do mieszkania na kilku metrach u przyjaciółki, albo dawała się zboczeńcom za kilka groszy! 
- Jak śmiesz ?! - uderzyłam dłońmi o jego tors - Przepraszam, że wychowałam się w domu w którym nie na luksusów i nie mam rodziców milionerów ! Z drugiej strony to lepiej, nie wyrosłam na rozpieszczonego dzieciaka! - znów powiedziałam za dużo. 
Widziałam tylko jak podnosił dłoń. Zacisnęłam mocno powieki , po kilku sekundach jego dłoń zatrzymała się na moim policzku. Poczułam siarczysty ból. Łzy popłynęły po moim policzkach.
- Jak mogłeś ? - szepnęłam. 
Ubrałam bluzę z kapturem i trampki. Wyszłam przed dom , padał deszcz. Ciężkie, grube krople spadały na moją głowę i ramiona. Naciągnęłam kaptur na głowę. Przechadzałam się powoli ulicami miasta zastanawiając się dlaczego to wszystko robię. Każdego dnia to robi, wieczorem przeprasza i znów to samo. Dzień w dzień, a ja nadal go kocham? I staram się wybaczać. Ale już nie daje rady, z każdym dniem jest coraz trudniej. Jared daje mi coraz więcej powodów bym od niego odeszła ale się boje to zrobić. 
Po półtora godziny spaceru dotarłam pod dom mojej najlepszej przyjaciółki Gemmy. Zapukałam do drzwi. Stałam w deszczu oczekując, aż kobieta otworzy drzwi. Na moich ubraniach nie było już suchej nitki. Byłam przemoczona do cna. 
Po kilku minutach drzwi się uchyliły, a w progu zobaczyłam piękną Gemme. Spojrzałam na nią zapłakana .
- Znów to zrobił? - zapytała smutna 
- tak - szepnęłam zawstydzona. 
Gemma zaprosiła mnie gestem ręki do środka. Weszłam do przedpokoju. Ściągnęłam bluzę z której kapała woda i trampki . Spojrzałam na moja przyjaciółkę, jej mina mówiła wszystko. 
- Nie darujemy mu tego.
- Gemma, co ty chcesz zrobić?
- Musisz od niego odejść....